Verslag werkbezoek Stichting Toekomst, jeugdopbouw in Belarus
11 tot en met 19 april 2003
Van 11 tot en met 19 april jl. heeft de Stichting Toekomst, jeugdopbouw in Belarus een visitatiebezoek gebracht aan Stolin en Recitia, twee plaatsen in het zuiden van Belarus. Dit gebied is vooral bekend om zijn vele moerassen. Een arm gebied, ver van de grote steden, dat ook nog getroffen is door radioactieve besmetting als gevolg van de ramp met de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986.
Stichting 'Toekomst, jeugdopbouw in Belarus' heeft een zestal scholen bezocht in de regio van Stolin, met als doel contact te leggen tussen scholen in die regio en scholen (scholieren, docenten en schoolleiding) in Nederland. Over en weer kan men kennis op doen, elkaar ondersteuning geven op het gebied van scholing en informatie uitwisselen over bijvoorbeeld de eigen rijke cultuur en veelzeggende historie. Van één school kregen we enveloppe met veel namen en adressen van jongens en meisjes mee, met het verzoek om jongeren te zoeken in de scholen in Nederland, die met hen willen corresponderen in het Duits of Engels. Ook de andere bezochte scholen zullen nog reageren, zowel leerlingen als docenten en schoolleiding.
Op alle scholen was de belangstelling voor de Nederlandse jeugd groot. Helaas is het in Nederland al breed ingeburgerde internet nog nauwelijks aanwezig op de scholen in Belarus. (niet alleen de aanschaf, maar ook het gebruik is, voor plaatselijke begrippen erg kostbaar). De overige voorzieningen in de scholen zijn minimaal. Er is gebrek aan papier, sportmateriaal en krijt. De paar computers die aanwezig zijn, blijken 18 jaar oud te zijn en kopieerapparaten ontbreken al helemaal. Het onderhoud van de gebouwen staat stil. Ter illustratie het volgende. Het dak van één van de gymzalen die we hebben gezien was zodanig dat de sneeuw en regen vrij toegang had tot de de gymzaal (het was al een week droog buiten, maar het vocht stond nog op de houten vloer). In een gesprek met de loco-burgemeester van Stolin is o.a. de slechte materiele situatie van de scholen aan de orde geweest. Het blijkt dat er keuzes gemaakt moeten worden. De kinderen van de scholen gaan twee keer per jaar naar een sanatorium, buiten de Tsjernobyl-zone, om aan te sterken. De kosten die hier aan verbonden zijn worden gehaald uit het budget van de scholen. De gezondheid van de kinderen gaat dus voor.
Het meegenomen materiaal (papier, tekentafel, typemachine, sportartikelen, bijbels en krijt) hebben we verdeeld over de verschillende scholen) en wordt dankbaar in ontvangst genomen. Als we rondkijken in de scholen krijgen we sterk het gevoel dat het onderwijsmateriaal dat vervangen wordt in de scholen in Nederland hier nog volop tot nut zou zijn.
In november 2002 heeft er een transport plaatsgevonden van natuurkunde- en scheikundemateriaal. We hebben gezien dat dit materiaal tot z'n recht komt en goed gebruikt wordt in een school in Stolin.
Er heeft ook een gesprek plaatsgevonden met een vertegenwoordiging die zich bezig houdt met de ontwikkeling van toerisme. Toerisme staat op een heel laag pitje, maar het zou best eens kunnen dat in de zomer van 2004 een groep jongeren zijn zomervakantie kan doorbrengen met een groep jongeren uit Belarus. Back to the basics, bijvoorbeeld in vier dagen met een paar vlotten de rivier de Gorin af te varen over een lengte van 70 kilometer , overnachten in tenten en door middel van gesprekken iets ervaren van de gewoonten, de cultuur en het leven in een land dat op dit moment nog geïsoleerd, bijzonder arm, maar tegelijk ook zeer gastvrij en geografisch dichterbij is dan we veelal denken.
We zijn teruggekomen met veel informatie om verder, in samenwerking met de contactpersonen in de regio van Stolin, projecten op te zetten ter opbouw en stimulering van een de ontwikkeling van een nieuwe generatie jongeren in Belarus.